Allah'a inanmayan profesörün deneyi

tarafından **Mahra-i Beka** Ptsi Ara. 03, 2007 11:19 pm

Amerika’daki
Kuzey Kaliforniya Üniversitesi’nde, hayatını insanları Tanrı inancından
vazgeçirmeye adayan bi felsefe profesörü varmış. Bu herif bütün bi
dönem boyunca öğrencilerine Tanrı’nın olmadığını kanıtlamaya
çalışırmış. Her sömestr sonunda da, “Eğer aranızda hala Tanrı’ya inanan
varsa hemen ayağa kalksın” diyerek bitirirmiş dersini. 20 yıl boyunca
onun tersi düşünen pek çok öğrenci olmasına rağmen kimse ayağa kalkmaya
cesaret edememiş. Çünkü hoca sözlerini bitirdikten sonra cebinden bir
yumurta çıkarıp, “Afferin! Zaten eğer Tanrı gerçekten olsaydı işte bu
yumurtanın kırılmasını önlerdi” diyerek yumurtayı yere doğru
bırakırmış. Sonra da yumurtanın kırılmasını zevkle seyreder, kahkahalar
atarmış. (pis adam) Ve maalesef, pek çok öğrenci bu gösteriden
etkilenir, Tanrı’nın varlığı konusunda şüpheye düşermiş.
Ancaaak, 20 yılın sonunda “mümin” bir
öğrenci, profesörün nasıl bi kişiliğe sahip olduğunu duymuş olmasına
rağmen felsefe dersi zorunlu olduğundan bu sınıfın öğrencisi olmuş.
Hocanın garip mantığından korktuğu için de üç ay boyunca bütün herşeyi
itiraz etmeden dinlemek zorunda kalmış. Derken son gün gelip çatmış.
Adet olduğu üz’re hoca son gösterisini yaparak dönemi bitirecekmiş.
Fakat, “Aranızda hala Tanrı’nın varlığına inanan varsa şu an ayağa
kalsın” dediği anda sınıftaki 300 öğrenciden biri olan koyu hıristiyan
genç ayağa kalkmış, “Yanlış yapıyosunuz sayın hocam. Ben bütün kalbimle
Tanrı’nın varlığına inanıyorum” demiş. Zaten bu, hocanın da yıllardır
beklediği anmış. Yumurta testi çok daha keyifli olacakmış böylelikle.
Hemen cebinden yumurtayı çıkarmış, “İyi o zaman, hadi Tanrın bu
yumurtayı kırılmaktan kurtarsın da görelim bakalım” diyerek yumurtayı
yere doğru bırakmış.

Sınıftaki herkes nefesini tutmuş. Herşey
ağır çekim gibiymiş. Yumurta yere doğru düşmüş düşmüş düşmüş ve yere
çarpıp zıplamış, or’dan bi daha gerisin geri aynı hızla yere çarpmış
ama KIRILMAMIŞ! Bunu gören felsefe profesörü ne yapacağını bilemeden,
sararmış suratını öğrencilerden gizlemeye çalışıp sınıftan koşarak
kaçmış. Kalan öğrenciler, “koyu katolik” gencin önderliğinde o gün ve o
gece, sabaha kadar ilahiler söylemiş sınıfta.